معنی از غذاهای محلی بندرعباس

هواری

هواری، عنکاس، کلمبا، موفلک، هزاری

هواری

آش ترش

مرکز استان هرمزگان

پاکوره

باقلاقاتوق

آش کلم قمری، آش رشته دوغ، آش کشکک

آش انار، قنبرپلو، کلم پلو، آب پیازک، دوپیازه آلو

کدوترشک، گوجه آش

پاکوره

بندرعباس. [ب َ دَ رِ ع َب ْ با] (اِخ) بندری است که در کنار تنگه ٔ هرمز، خلیج فارس را به بحر عمان متصل میسازد و آن تا زمان اخراج پرتغالیها بدست شاه عباس کبیر بنام «گمبرون » خوانده میشد. از آن پس بنام عباسی و بندرعباس معروف شد. و با ترقی بندربوشهر بتدریج از اهمیت آن کاسته گردید. شهرستان بندرعباس جزو استان [کرمان] میباشد و جمعیت آن 11000 تن است. (فرهنگ فارسی معین). یکی از شهرستانهای استان هشت کشور است، سازمان شهرستان بندرعباس از بخشهای زیر تشکیل شده است: بخش مرکزی، شامل دهستانهای ایسین، فین، خمیر، شمیل. بخش سعادت آباد؛ شامل دهستان های سیاهو، احمدی، فارغان، طارم، دردگاه. بخش میناب، شامل دهستانهای رودان، رودخانه، سیریک، دهو، بهمنی، شهوار، پائین شهر، حومه. بخش قشم، جزایر قشم، هرمز، لارک وهنگام. بخش جاسک، شامل دهستان حومه و دهستان گایریک. جمعیت کل 5 بخش که از 639 آبادی تشکیل شده، در حدود 201159 تن است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8).

محلی. [م َ ح َل ْ لی ی] (اِخ) محمدبن احمدبن ابراهیم بن احمد شافعی محلی، مکنی به ابوعبداﷲ ملقب به جلال الدین معروف به جلال محلی و جلال الدین محلی. رجوع به جلال الدین محلی شود.

آش قلیه، اوجز، آش جوشواره، شوره سلمه و قروتو یا آب کشک ، کچه، زیره تو (کاچی)، آش یارمه، قابلی، آش مستووه

آبگوشت مزوره

2202